CONTRACT: Breach - Compensation - Obligation of person enjoying benefit of non-gratuitous act - Whether purchaser in breach of sale of purchase agreement may nevertheless claim costs of improvements done on land from vendor - Whether purchaser liable to pay vendor for use and occupation of land - Unjust enrichment - Pre-conditions for right of compensation - Contracts Act 1950, s. 71
CONTRACT: Breach - Remedies - Sale and purchase agreement - Agreement terminated due to purchaser's failure to pay balance purchase price - Purchaser let into possession of land before completion - Whether vendor entitled to terminate agreement, forfeit deposit and recover vacant possession of land - Whether purchaser liable to pay vendor for use and occupation of land
CONTRACT: Breach - Repudiatory breach - Effect of repudiatory breach - Whether innocent party entitled to treat contract as terminated - Test for determining whether repudiatory breach accepted by innocent party
CONTRACT: Breach - Sale and purchase agreement - Purchaser failing to pay balance purchase price within completion date - Time of essence - Whether repudiatory breach - Whether vendor entitled to terminate agreement, forfeit deposit and recover vacant possession of land - Purchaser let into possession of land before completion - Whether purchaser liable to pay vendor for use and occupation of land - Whether purchaser may claim cost of improvements done on land from vendor - Contracts Act 1950, s. 71
CONTRACT: Interpretation - Principles in interpretation of terms - Reasonableness and commerciality
DREAM PROPERTY SDN BHD v. ATLAS HOUSING SDN BHD
COURT OF APPEAL, PUTRAJAYA
ABU SAMAH NORDIN JCA, ANANTHAM KASINATHER JCA, MOHAMAD ARIFF YUSOF JCA
[CIVIL APPEAL NO: J-02-3018-12-2011]
14 MAY 2013
By a sale and purchase agreement dated 19 November 2004 (`the SPA'), the appellant contracted to purchase the respondent's land (`the land') covering an area of 14.4 acres at the price of RM33.5 million. The appellant paid a 10% deposit leaving a balance of RM30.15 million payable fourth months (with an automatic extension of two months) from the date the vendor confirmed that vacant possession was ready to be delivered. At the time of the execution of the SPA, the land had 40 squatters and a school located on it. The school occupied 0.75 acres or about 5% of the total land area. Special condition 4 of the SPA permitted the appellant to carry out construction works on the land immediately following the execution of the SPA. In addition, the respondent granted a power of attorney (`PA') in favour of the appellant. Effectively the appellant was provided with physical possession of 95% of the land shortly after the execution of the SPA. The SPA also, inter alia, provided that: (i) if the appellant fails to pay the balance purchase price on the completion date or the extended date, then, the SPA was to be automatically terminated and the deposit forfeited to the respondent and the contract to be treated as null and void and of no further effect; (ii) time was to be of the essence of the contract; (iii) special condition 1 - the respondent was to be given six months to clear the squatters and nine months to relocate the school (with an automatic extension of three months) prior to handing over of vacant possession of the land to the appellant; and (iv) special condition 3 - upon receiving vacant possession, the appellant was given four months (with an automatic extension of two months) to settle the balance of the purchase price. A joint inspection was conducted on 21 November 2005 by representatives of both parties to confirm compliance by the respondent with its obligation to clear the squatters and relocate the school with the view to delivering vacant possession of the said land to the appellant. Hence, the respondent claimed that the computation, for the purposes of determining the completion date, commenced on 22 November 2005 and consequently the completion date would fall on 21 March 2006. The school had four gates. Three of the gates were open giving unlimited access to the land to the appellant. However, the fourth gate was kept locked because of its proximity to a busy road. Upon the appellant's request, the respondent, on 28 February 2006, delivered the key to the fourth gate to the appellant. The appellant's solicitors subsequently claimed that vacant possession was only delivered to the appellant on 28 February 2006 implying that the completion date was 30 June 2006. The respondent's solicitors responded maintaining that the completion date was 21 March 2006 and intimating that the respondent would terminate the SPA and forfeit the 10% deposit if the appellant fails to complete the SPA by this date. The respondent then filed the present suit stating that the extended completion date had expired on 21 May 2006 and consequently the 10% had been forfeited and demanded that vacant possession to be returned to it forthwith. Meanwhile, the appellant had completed the construction of a mall on the said land. The High Court allowed the respondent's claims and hence this appeal on the following issues: (i) when did vacant possession take place; (ii) whether the SPA was automatically terminated and, if not, otherwise validly terminated; (iii) whether the relationship between the parties was fiduciary in nature; (iv) the nature of the reliefs available to the respondent upon the valid termination of the SPA; and (v) the nature of the reliefs available to the appellant upon the SPA being validly terminated by the respondent bearing in mind that the appellant had completed the mall by 31 December 2006.
Held (dismissing appeal with costs)
Per Anantham Kasinather JCA delivering the judgment of the court:
(1) Having regard to the principles of reasonableness and commerciality in the construction of the terms of the SPA, what was paramount to the appellant was the need to have possession of the land to construct the mall without any impediment by reason of the presence of the school, the children or the staff. This explained the rationale for the inclusion of special condition 1. The appellant acknowledged vacant possession to have been delivered on 21 November 2005 and by corollary 21 March 2006 to be the completion date. Hence, the position adopted by the appellant was untenable since special condition 1 was inserted for the appellant's benefit. (para 15)
(2) The significance of a breach amounting to a repudiation is that upon acceptance of the repudiation, the respondent is entitled to treat the contract as terminated; (LSSC Development Sdn Bhd v. Thomas Iruthayam & Anor, refd). (para 18)
(3) The appellant's breach amounted to a repudiation because in all cases where time is of the essence of the contract, as was the case here, the law has treated failure to pay the purchase price by the agreed date as amounting to a repudiation (Ching Yik Development Sdn Bhd v. Setapak Heights Development Bhd; refd, Ganam Rajamany v. Somoo Sinniah; refd). (para 18)
(4) The repudiatory breach of the appellant was accepted by the respondent applying the objective test propounded in Mintye Properties Sdn Bhd v. Yayasan Melaka. The letters from the respondent and the conduct of the respondent generally both before and after the last date for completion provided compelling evidence of the respondent having treated the SPA as terminated to the knowledge of the appellant after the May completion dateline. (para 20)
(5) The respondent's counsel's contention that the fiduciary relationship arose following the appellant's termination of the SPA was devoid of merit because the appellant adopted the position that the termination was unlawful; that the SPA continued to subsist; that the PA continued to subsist and consequently, the respondent was entitled to continue with the construction of the building. (para 28)
(6) The respondent had a right to the land following the automatic termination of the SPA pursuant to cl. 12. Upon termination, the respondent ceased to be liable to discharge the contractual obligation to transfer the land to the appellant and with it, the right to vacant possession of the land and the fixture in the form of the mall on the land and simultaneously forfeit the deposit. (Selva Kumar Murugiah v. Thiagarajah Retnasamy; foll). (para 31)
(7) The appellant proceeded with the construction of the mall when he had been expressly required to refrain from doing so. The appellant took the risk and following the judgment of the High Court in the respondent's favour, the appellant could not be seen to benefit from the use of what was in effect in law the respondent's land at all times. The use of the PA by the appellant to conclude sale and lease agreements was clearly beyond the authority of the appellant. This abuse of authority coupled with the finding of the trial judge that the appellant had acted in bad faith clearly justified the order requiring the appellant to account to the respondent for the benefits received by the use and occupation of the land and the mall following the termination of the SPA. A purchaser let into possession of land before completion of the contract is liable for the use and occupation of the land. (para 35)
(8) Apart from the common law principle of unjust enrichment, the party in breach is also entitled to compensation for any benefit conferred upon the victim pursuant to s. 71 of the Contracts Act 1950. The appellant was entitled to recover the costs of the construction of the mall. Section 71 is wider in scope than the doctrine of unjust enrichment. The appellant's claim for compensation met the three conditions required to establish the right of compensation under s. 71. These being: (i) the thing must be done lawfully; (ii) it must be done by a person not intending to act gratuitously; and (iii) the person for whom the act is done must enjoy the benefit of it. (para 42)
(9) The appellant continued the construction of the mall in the expectation of being successful in its claim for specific performance. It was not undertaken by the appellant to benefit the respondent gratuitously. Since the respondent did not seek the assistance of the court to demolish the mall but had acquired possession of the land and the mall pursuant to the order of vacant possession, the respondent clearly was in a position to enjoy the benefit of a completely constructed mall. (para 44)
Bahasa Malaysia Translation Of Headnotes
Melalui satu perjanjian jual beli bertarikh 19 November 2004 (`PJB'), perayu memasuki satu kontrak untuk membeli tanah responden (`tanah tersebut') yang meliputi kawasan seluas 14.4 ekar pada harga RM33.5 juta. Perayu membayar deposit 10% meninggalkan baki sebanyak RM30.15 juta yang perlu dibayar dalam tempoh empat bulan (dengan lanjutan automatik dua bulan) dari tarikh penjual mengesahkan milikan kosong sedia diberikan. Ketika pemeteraian PJB, 40 setinggan dan sebuah sekolah berada di atas tanah tersebut. Sekolah tersebut meliputi 0.75 ekar atau kira-kira 5% jumlah kawasan tanah tersebut. Syarat khas 4 dalam PJB membenarkan perayu memulakan kerja-kerja pembinaan atas tanah tersebut dengan serta merta berikutan pemeteraian PJB tersebut. Tambahan lagi, responden memberikan surat kuasa wakil (`PA') kepada perayu. Dengan itu, secara efektifnya perayu telah diberikan milikan fizikal 95% tanah sejurus selepas pemeteraian PJB. PJB tersebut juga, antara lain, memperuntukkan bahawa: (i) jika perayu gagal membayar baki harga belian pada tarikh penyelesaian atau lanjutan, maka PJB tersebut adalah batal secara automatik dan deposit akan dilucuthakkan kepada responden dan kontrak tersebut dianggap sebagai batal dan tidak sah dan tidak mempunyai apa-apa kesan lanjut; (ii) masa adalah intipati kontrak; (iii) syarat khas 1 - responden akan diberikan masa enam bulan untuk menghalau setinggan-setinggan dan sembilan bulan untuk menempatkan semula sekolah tersebut (dengan lanjutan automatik tiga bulan) sebelum milikan kosong tanah diberikan kepada perayu; dan (iv) syarat khas 3 - selepas menerima milikan kosong, perayu diberikan empat bulan (dengan lanjutan automatik dua bulan) untuk menyelesaikan baki harga belian. Satu pemeriksaan bersama dilakukan pada 21 November 2005 oleh wakil daripada kedua-dua pihak untuk mengesahkan pematuhan oleh responden terhadap kewajipannya untuk menghalau setinggan-setinggan dan menempatkan semula sekolah dengan harapan untuk memberikan milikan kosong tanah tersebut kepada perayu. Maka, responden menuntut bahawa pengiraan bagi tujuan menentukan tarikh penyelesaian bermula pada 22 November 2005 dan dengan itu, tarikh penyelesaian jatuh pada 21 Mac 2006. Sekolah tersebut mempunyai empat pintu pagar. Tiga daripada pintu pagar tersebut terbuka, dengan itu memberikan akses yang tidak terhad terhadap tanah tersebut kepada perayu. Walau bagaimanapun, pintu pagar keempat sentiasa berkunci kerana berhampiran dengan jalan yang sibuk. Atas permintaan perayu, responden, pada 28 Februari 2006 telah menyerahkan kunci pintu pagar keempat kepada perayu. Peguamcara perayu kemudian menyatakan bahawa milikan kosong hanya diserahkan kepada perayu pada 28 Februari 2006, yang bermaksud bahawa tarikh penyelesaian adalah 30 Jun 2006. Peguamcara responden membalas dengan menegaskan bahawa tarikh penyelesaian adalah 21 Mac 2006 dan menyatakan bahawa responden akan membatalkan PJB dan merampas deposit 10% jika perayu gagal menyelesaikan PJB sebelum tarikh ini. Responden kemudiannya memfailkan tindakan ini dengan menyatakan bahawa tarikh penyelesaian yang dilanjutkan telah tamat pada 21 Mei 2006 dan dengan itu 10% telah dirampas dan menuntut milikan kosong dikembalikan kepadanya dengan serta merta. Sementara itu, perayu telah menyelesaikan pembinaan kompleks di atas tanah tersebut. Mahkamah Tinggi membenarkan tuntutan responden dan maka rayuan ini atas isu-isu berikut: (i) bilakah milikan kosong diberikan; (ii) sama ada PJB terbatal secara automatik dan jika tidak, sebaliknya terbatal secara sah; (iii) sama ada hubungan antara pihak-pihak adalah bersifat fidusiari; (iv) sifat relif-relif yang sedia ada untuk responden atas pembatalan sah PJB; dan (v) sifat relif-relif yang sedia ada untuk perayu jika PJB dibatalkan secara sah oleh responden dengan pertimbangan bahawa perayu telah menyiapkan kompleks sebelum 31 Disember 2006.
Diputuskan (menolak rayuan dengan kos)
Oleh Anantham Kasinather HMR menyampaikan penghakiman mahkamah:
(1) Mempertimbangkan prinsip-prinsip kemunasabahan dan perdagangan dalam pentafsiran terma-terma PJB, apa yang penting kepada perayu adalah keperluan memperolehi milikan tanah untuk membina kompleks tersebut tanpa sebarang halangan atas alasan adanya sekolah, kanak-kanak dan kakitangan sekolah. Ini menjelaskan rasional bagi kemasukan syarat khas 1. Perayu mengakui bahawa milikan kosong telah diserahkan pada 21 November 2005 dan ekoran daripada itu, 21 Mac 2006 adalah tarikh penyelesaiannya. Maka, kedudukan yang diambil oleh perayu tidak boleh dipertahankan kerana syarat khas 1 telah dimasukkan bagi faedah perayu.
(2) Maksud kemungkiran membawa kepada penolakan adalah bahawa selepas penerimaan penolakan tersebut, responden berhak menganggap kontrak sebagai terbatal; (LSSC Development Sdn Bhd v. Thomas Iruthayam & Anor, dirujuk).
(3) Pelanggaran oleh perayu bermaksud penolakan kerana dalam kesemua kes di mana masa adalah intipati kontrak, seperti dalam kes ini, undang-undang menganggap kegagalan membayar harga belian pada tarikh yang ditetapkan membawa kepada penolakan. (Ching Yik Development Sdn Bhd v. Setapak Heights, dirujuk); Ganam Rajamany v. Somoo Sinniah, dirujuk).
(4) Pelanggaran secara penolakan oleh perayu diterima oleh responden dengan menggunapakai ujian objektif yang dinyatakan dalam kes Mintye Properties Sdn Bhd v. Yayasan Melaka. Surat-surat daripada responden dan tindakan responden secara umumnya sebelum dan selepas tarikh akhir penyelesaian, memperuntukkan keterangan yang memberi penekanan bahawa responden menganggap PJB sebagai terbatal dengan pengetahuan perayu selepas tarikh penyelesaian Mei.
(5) Hujahan peguam responden bahawa hubungan fidusiari yang timbul berikutan penamatan PJB oleh perayu adalah tidak bermerit kerana perayu menggunakan kedudukan bahawa pembatalan tersebut adalah tidak sah; bahawa PJB tersebut masih kekal; bahawa PA masih kekal dan dengan itu responden berhak meneruskan pembinaan bangunan tersebut.
(6) Responden mempunyai hak ke atas tanah tersebut berikutan pembatalan automatik PJB menurut kl. 12. Selepas pembatalan, responden tidak lagi bertanggungjawab melepaskan kewajipan dari segi kontrak untuk memindah milik tanah tersebut kepada perayu dan dengan itu hak untuk milikan kosong tanah dan kelengkapan dalam bentuk kompleks atas tanah tersebut dan pada masa yang sama merampas deposit; (Selva Kumar Murugiah v. Thiagarajah a/l Retnasamy, diikuti).
(7) Perayu meneruskan dengan pembinaan kompleks tersebut apabila dia telah disuruh secara langsung berhenti daripada berbuat demikian. Perayu mengambil risiko tersebut, dan mengikuti penghakiman Mahkamah Tinggi yang memihak kepada responden, perayu tidak boleh dilihat memperolehi faedah daripada penggunaan apa yang sebenarnya, pada setiap masa, adalah tanah responden dari segi undang-undang. Penggunaan PA oleh perayu untuk menamatkan perjanjian jualan dan pajakan adalah jelas di luar kuasa perayu. Penyalahgunaan kuasa ini bersama-sama dengan dapatan oleh hakim perbicaraan bahawa perayu telah bertindak dengan niat jahat jelas menjustifikasikan perintah yang memerlukan perayu bertanggungjawab kepada responden bagi faedah yang diterima dengan penggunaan dan pendudukan tanah dan kompleks tersebut berikutan pembatalan PJB. Seseorang pembeli yang diberikan milikan tanah sebelum penyelesaian kontrak bertanggungjawab atas milikan dan pendudukan tanah tersebut.
(8) Selain daripada prinsip common law bagi pengkayaan tak patut, pihak yang mungkir juga berhak kepada pampasan bagi apa-apa faedah yang diberikan kepada mangsa menurut s. 71 Akta Kontrak 1950. Perayu berhak mendapatkan semula kos pembinaan kompleks tersebut. Skop s. 71 adalah lebih luas daripada doktrin pengkayaan tak patut. Tuntutan perayu untuk pampasan memenuhi tiga syarat yang diperlukan untuk membuktikan hak untuk pampasan di bawah s. 71. Ia adalah (i) perkara tersebut mesti dibuat secara sah; (ii) ia mesti dibuat oleh seseorang yang tidak berniat untuk bertindak secara yang tidak sepatutnya; dan (iii) orang yang baginya tindakan tersebut dilakukan mesti menerima faedahnya.
(9) Perayu meneruskan pembinaan kompleks tersebut dengan harapan agar berjaya dalam tuntutan pelaksanaan spesifiknya. Ia tidak dilakukan oleh perayu untuk faedah responden secara tidak sepatutnya. Oleh sebab responden tidak memohon bantuan mahkamah untuk merobohkan kompleks tersebut tetapi memperolehi milikan tanah tersebut berserta kompleks tersebut menurut perintah milikan kosong, responden jelas dalam kedudukan menikmati faedah daripada kompleks yang telah selesai dibina.
Case(s) referred to:
Attorney General v. Blake [2001] 1 AC 268 (refd)
Berjaya Times Squares Sdn Bhd v. M-Concept Sdn Bhd [2010] 1 CLJ 269 FC (refd)
Charter Reinsurance Company Ltd v. Fagan (HL(E)) [1997] 12 AC 313 (refd)
Ching Yik Development Sdn Bhd v. Setapak Heights Development Sdn Bhd [1997] 1 CLJ 287 CA (refd)
Chooi Siew Cheong v. Lucky Height Development Sdn Bhd & Anor [1995] 2 CLJ 11 FC (refd)
Eastern Properties Sdn Bhd v. Hampstead Corporation Sdn Bhd [2007] 6 CLJ 538 CA (refd)
English v. Dedham Vale Properties Ltd [1978] 1 All ER 382 (dist)
Fibrosa v. Faibairn Ltd [1942] 2 All ER 122 (refd)
Ganam Rajamany v. Somoo Sinniah [1984] 2 CLJ 268; [1984] 1 CLJ (Rep) 123 FC (refd)
Hayes v. Ross (No. 3) [1919] NZLR 786 (foll)
Howard v. Shaw [1841] 151 ER 973 (refd)
Johnson v. Agnew [1890] AC 367 (refd)
Karuppannan Chellappan v. Chong Lee Chin [2000] 7 CLJ 265 HC (refd)
LSSC Development Sdn Bhd v. Thomas Iruthayam & Anor [2007] 2 CLJ 434 CA (refd)
Malaysian Newsprint Industries Sdn Bhd v. Perdana Cigna Insurance Bhd & Ors [2008] 1 CLJ 246 CA (refd)
Martin v. Finch [1923] NZLR 570 (refd)
Master Strike Sdn Bhd v. Sterling Heights Sdn Bhd [2005] 2 CLJ 596 CA (refd)
Ming Holdings (M) Sdn Bhd v. Syed Azahari Noh Shahabudin & Anor [2010] 6 CLJ 857 FC (refd)
Mintye Properties Sdn Bhd v. Yayasan Melaka [2006] 4 CLJ 267 CA (foll)
Mohd Zain Yusoff & Ors v. Avel Consultants Sdn Bhd & Anor [2006] 4 CLJ 31 CA (refd)
Moreton v. Montrose Ltd [1986] 2 NZLR 496 (refd)
Newacres Sdn Bhd v. Sri Alam Sdn Bhd [2000] 2 CLJ 833 FC (refd)
New Zealand Shipping Co Ltd v. Societe des Ateliers et Chantiers de France [1919] AC 1 (refd)
Ooi Boon Leong & Ors v. Citibank NA [1984] 1 LNS 26 PC (refd)
P Palakrishnan Perianan v. Krishnamoorthy Sinniah & Anor [2001] 1 LNS 262 HC (refd)
Photo Production Ltd v. Securicor Transport Ltd [1980] 1 All ER 556 (refd)
Selva Kumar Murugiah v. Thiagarajah Retnasamy [1995] 2 CLJ 374 FC (foll)
Tanwar Enteprises Pty Ltd v. Cauchi & Ors [2003] 201 ALR 359 (refd)
Tengku Abdullah Ibni Sultan Abu Bakar & Ors v. Mohd Latiff Shah Mohd & Ors & Other Appeals [1997] 2 CLJ 607 CA (refd)
Legislation referred to:
Contracts Act 1950, ss. 40, 56, 66, 71
Rules of the High Court 1980, O. 14A
Specific Relief Act 1950, ss. 35, 36
Other source(s) referred to:
Dr Visu Sinnadurai, Law of Contract, p 243
JW Carter, Breach of Contract, 2nd edn, p 325
Pollock & Mulla, Indian Contract & Specific Relief Act, 11th edn, p 753
Counsel:
For the appellant - Cecil WM Abraham (Idza Ahmad Idzam with him); M/s Zul Rafique & Partners
For the respondent - Cyrus V Das (Gan Techiong, Steven Thiru, Faisal Moideen & Darmain Segaran with him); M/s Gan & Lim
[Appeal from High Court, Johor Bahru; Civil Suit No: 22-642-2006]
Reported by Amutha Suppayah
CIVIL PROCEDURE: Appeal - Law, question of - Party seeking to impeach judgment on allegation of fraud - Whether judgment regularly obtained - Whether judgment could be struck out ex debito justitiae only in exceptional circumstances - Whether court functus officio once regularly obtained judgment perfected - Whether impeachment of judgment could be made vide affidavit evidence - Whether party seeking to impeach on fraud must file fresh action
CIVIL PROCEDURE: Striking out - Application for - Party seeking to impeach judgment on allegation of fraud - Whether court was functus officio in relation to judgment - Whether impeachment of judgment could be made vide affidavit evidence - Whether party seeking to impeach on fraud must file fresh action
INSURANCE: Insurance broker - Liability under a policy - Claim against professional insurance broker for failure to arrange proper insurance coverage - Whether cause of action arose in contract or tort - Whether insurer broker could be liable under insurance policy - Whether insurance broker owed duty of care to assured
INSURANCE: Insurance broker - Liability under a policy - Insurable interest - Whether assured has insurable interest - Whether insurable interest could be established by ownership, possession or direct relationship to subject matter of insurance - Whether insurable interest need be shown for action under tort of negligence
TORT: Negligence - Professional negligence - Claim against professional insurance broker for failure to arrange proper insurance coverage - Whether cause of action arose in contract or tort - Whether insurer broker could be liable under insurance policy - Whether insurance broker owed duty of care to assured
SERAC ASIA SDN BHD v. SEPAKAT INSURANCE BROKERS SDN BHD
FEDERAL COURT, PUTRAJAYA
RAUS SHARIF PCA, RICHARD MALANJUM CJ (SABAH & SARAWAK), ABDULL HAMID EMBONG FCJ, ZALEHA ZAHARI FCJ, ZAINUN ALI FCJ
[CIVIL APPEAL NO: 02(i)-60-08-2012(W)]
27 JUNE 2013
The appellant, the owner of an aircraft, Beach Baron, of which the insurance cover was handled by the respondent as insurance brokers, informed the respondent that it was intending to purchase another aircraft, a Cessna 421B. The respondent recommended that the insurance cover for the Cessna aircraft be done by way of an endorsement on the Baron aircraft insurance policy. Pursuant thereto, the respondent caused to be issued an insurance certificate for the Cessna and the appellant paid the additional premium. During the ferry flight of the Cessna from the USA to Malaysia, when the appellant was doing a test on the aircraft, the brakes malfunctioned causing the Cessna to crash into the hangar doors and another aircraft. Following the accident, the appellant requested the respondent to process the insurance claim in relation to the damages suffered arising from the accident. However, the respondent failed to do so and later informed the appellant that the insurers had repudiated liability over the accident. The appellant's request for the respondent to attend to the repairs went unheeded and thus the appellant issued a writ of summons against the respondent, claiming for damages arising from the alleged negligence of the respondent under the insurance agreement. The respondent failed to enter an appearance resulting in the appellant obtaining a judgment in default on the suit. The respondent then, vide encl. 6, filed an application to set aside the default judgment, which was dismissed by the Deputy Registrar and subsequently by the judge. Upon appeal to the Court of Appeal, the default judgment was maintained in respect of liability and the matter was referred back to the High Court of assessment of damages. Subsequent application for leave to appeal by the respondent was dismissed by the Federal Court. When the matter was fixed for hearing on the assessment of damages, the respondent filed an application (`encl. 29') to strike out the suit on the basis that the appellant had committed fraud in not revealing to the court that the Cessna aircraft was actually registered in the name of another company ie, Sprint Air Inc and sought to adduce fresh evidence. The respondent averred that the appellant could not maintain its suit since it lacked locus standi and had no insurable interest in the Cessna. The High Court allowed the respondent's application in encl. 29 resulting in the striking out of the appellant's writ and statement of claim. The appellant's appeal to the Court of Appeal was dismissed. The appellant subsequently succeeded in its application for leave from the Federal Court for the examination of the following questions of law: (i) can a suit wherein a judgment had been held valid by the Court of Appeal and the Federal Court be subsequently struck out summarily by the High Court and whether the court was functus officio in relation to a judgment which had been entered in the same suit; (ii) whether a High Court could impeach a judgment based on an allegation of fraud in the same proceedings in an application in chambers vide affidavit evidence; (iii) whether a party seeking to impeach a judgment based on fraud must file a fresh action and prove the alleged fraud and the burden of proof required; (iv) does an assured have a cause of action against their insurance broker in contract and tort for professional negligence and breach of duty of care in arranging the insurance needs of the assured for an aircraft to be purchased by the assured; and (v) does a question of insurable interest arise in a claim by the assured against the insurance brokers based on negligence as opposed to a claim by the registered owner of the aircraft against the final insurers.
Held (allowing appeal with costs; setting aside encl. 29)
Per Abdull Hamid Embong FCJ delivering the judgment of the court:
(1) It is settled law that the High Court cannot set aside a final judgment/order regularly obtained from another High Court unless the judgment was made in defiance of a substantive statutory prohibition which renders it null and void on the grounds of illegality or lack of jurisdiction. Only in exceptional cases can a defective judgment be struck out ex debito justitiae. (para 31)
(2) The court in Badiaddin Mohd Mahidin & Anor v. Arab-Malaysian Finance Bhd (`Badiaddin') merely reaffirmed the rule that an earlier judgment can only be impeached when it is prohibited by statute and did not extend the inherent jurisdiction of the court to correct a perfected order or judgment beyond any statutory prohibition. The phrase "to intervene and correct a serious defect in the order" in Badiaddin should be read in the context of where an order was obtained in a manner which contravened a statute, resulting in that order being illegal or made outside the jurisdiction of the court. It was in this respect that the court's inherent jurisdiction may be exercised, to strike out an earlier order, ex debito justitiae and without the need for filing of a fresh suit. (para 35)
(3) As regards the issue of the court being functus officio and that a fresh suit needed to be filed to strike out a previous regularly obtained order on the ground of fraud, the court adopted the decision of Hock Hua Bank Bhd v. Sahari Murid where the court held that "a fresh action will lie to impeach the original judgment and the court had no power under any application in the same action to alter, vary or set aside a judgment regularly obtained". Fraud on the court is obviously a serious allegation that requires a higher standard of proof, one beyond reasonable doubt. The qualifying phrase "if clearly proved" in Jonesco v. Beard, governs the manner on how fraud should be proved. Based on the authorities, there was a need for a fresh action to adjudicate the issue. (paras 36, 37 & 38)
(4) The so-called misrepresentation or suppression of evidence, as found by the courts below, as to the ownership of the Cessna aircraft was a disputed issue. The appellant had adduced opposing evidence to show that the respondent knew from inception that the Cessna aircraft was registered in the name of Sprint Air Inc. It required a viva voce inquiry rather than determination merely by way of affidavit evidence since the factual disputes were obvious and could only be resolved in a trial with examination of witnesses for the court to make definite findings of facts. (para 39)
(5) The very filing of encl. 29 was inherently defective and unknown under the Rules of the High Court 1980 and should have been summarily dismissed by the High Court. Further, having considered the antecedents to encl. 29, the application for the admission of fresh evidence was misguided. If the affidavits of both parties had been carefully considered, it would have been clear that the so-called fresh evidence was not new and readily available with little earnest effort by the respondent. (paras 42 & 43)
(6) Once a regularly obtained order or judgment has been perfected, the court is functus officio. The matter as decided vide encl. 6 was thus res judicata and could not be relitigated. It needed to be emphasised that the order made under encl. 6 was appealed and affirmed right up to the Federal Court. It could not now be revisited or reasserted under any guise in a subsequent proceeding. The issues raised by the respondent in encl. 29 could have been brought up during the appeal process. The law does not allow the respondent to have a second bite of the cherry and in the manner as it did. (para 44)
(7) The respondent, being an insurance broker and not an insurer, could not be liable for any damages the appellant had with it under an insurance policy. However, the claim for damages by the appellant against the respondent was under tort, for which the respondent owed a duty of care. The respondent, as a professional broker whose expertise was relied upon, was liable to the appellant for professional negligence in not arranging a proper insurance coverage for the Cessna aircraft resulting in the insurer disclaiming liability and refusing to indemnify the appellant's loss. The answer to question 3 was thus in the positive. (paras 45 & 46)
(8) The determination of whether the appellant had any insurable interest was not dependent on it being the legal owner of the aircraft alone. Insurable interest can be established either by ownership, possession or direct relationship to the subject matter of the insurance. Thus, one has an insurable interest if by taking out an insurance policy one gains a benefit from the preservation of that subject matter or suffers a disadvantage should it be lost. The case of Standard Chartered Bank v. KTS Sdn Bhd held that the interest in the insured property is not confined to just a legal interest per se. However, the claim by the appellant against the respondent was under tort, based on the latter's negligence for its failure to exercise reasonable skill and care as a licensed insurance broker, and not under the insurance policy in which the prerequisite of an insurable interest needed to be shown by the claimant. Thus, question 5 need not be answered. (para 47)
Bahasa Malaysia Translation Of Headnotes
Perayu, pemilik sebuah pesawat, Beach Baron, yang perlindungan insuransnya dikendalikan oleh responden sebagai broker insurans, memberitahu responden bahawa ia berniat untuk membeli sebuah lagi pesawat, Cessna 421B. Responden mencadangkan bahawa perlindungan insurans bagi pesawat Cessna dibuat secara pengindorsan ke atas polisi insurans pesawat Baron. Berikutan itu, responden menguruskan pengeluaran sijil insurans bagi Cessna dan perayu membayar premium tambahan. Semasa penerbangan membawa Cessna dari USA ke Malaysia, apabila perayu melakukan ujian ke atas pesawat tersebut, breknya rosak menyebabkan Cessna melanggar pintu hangar dan sebuah pesawat yang lain. Berikutan kemalangan tersebut, perayu meminta responden memproses tuntutan insurans berkaitan dengan kerugian yang dialami akibat daripada kemalangan tersebut. Walau bagaimanapun, responden gagal berbuat demikian dan kemudian memberitahu perayu bahawa syarikat insurans telah tidak mengakui liabilitinya terhadap kemalangan tersebut. Permintaan perayu untuk responden mengendalikan pembaikan juga tidak diendahkan dan dengan itu perayu mengeluarkan writ saman terhadap responden, menuntut ganti rugi yang berbangkit daripada kecuaian yang didakwa dilakukan oleh responden di bawah perjanjian insurans tersebut. Responden gagal memasukkan kehadiran yang menyebabkan perayu memperoleh penghakiman ingkar guaman tersebut. Responden kemudian, melalui lamp. 6, memfailkan permohonan untuk mengenepikan penghakiman ingkar tersebut, yang ditolak oleh Timbalan Pendaftar dan kemudian oleh hakim. Atas rayuan ke Mahkamah Rayuan, penghakiman ingkar dikekalkan berkaitan dengan liabiliti dan perkara tersebut dikembalikan ke Mahkamah Tinggi bagi pentaksiran ganti rugi. Permohonan untuk kebenaran selepas itu oleh responden ditolak oleh Mahkamah Persekutuan. Apabila perkara tersebut ditetapkan untuk perbicaraan pentaksiran ganti rugi, responden memfailkan permohonan (`lamp. 29') untuk membatalkan guaman tersebut atas alasan bahawa perayu telah melakukan fraud kerana tidak membuat pendedahan kepada mahkamah bahawa pesawat Cessna adalah sebenarnya didaftarkan atas nama sebuah syarikat yang lain iaitu Sprint Air Inc dan memohon untuk mengemukakan keterangan baru. Responden menyatakan bahawa perayu tidak boleh mengekalkan guamannya kerana ia tiada locus standi dan tiada kepentingan yang boleh diinsuranskan terhadap Cessna. Mahkamah Tinggi membenarkan permohonan responden dalam lamp. 29 menyebabkan pembatalan penyata tuntutan dan writ perayu. Rayuan perayu ke Mahkamah Rayuan ditolak. Perayu kemudian berjaya dalam permohonannya untuk kebenaran dari Mahkamah Persekutuan bagi penilaian persoalan-persoalan undang-undang yang berikut: (i) bolehkah suatu guaman di mana penghakiman diputuskan sah oleh Mahkamah Rayuan dan Mahkamah Persekutuan boleh kemudiannya dibatalkan secara terus oleh Mahkamah Tinggi dan sama ada mahkamah telah functus officio berkaitan dengan penghakiman yang telah dimasukkan dalam guaman tersebut; (ii) sama ada Mahkamah Tinggi boleh mencabar sesuatu penghakiman berdasarkan kepada dakwaan fraud dalam prosiding yang sama dalam permohonan dalam kamar melalui keterangan afidavit; (iii) sama ada pihak yang memohon untuk mencabar penghakiman berdasarkan fraud mesti memfailkan tindakan baru dan membuktikan dakwaan fraud dan beban pembuktian yang diperlukan; (iv) adakah pengambil insurans mempunyai kausa tindakan terhadap broker insurans dalam kontrak dan tort bagi kecuaian profesional dan kemungkiran kewajipan berjaga-jaga dalam menguruskan keperluan insurans pengambil insurans bagi pesawat yang dibeli oleh pengambil insurans; dan (v) adakah persoalan kepentingan yang boleh diinsuranskan timbul dalam tuntutan oleh pengambil insurans terhadap broker insurans berdasarkan kecuaian dan bukannya tuntutan oleh pemilik berdaftar pesawat tersebut terhadap syarikat insurans.
Diputuskan (membenarkan rayuan dengan kos; mengenepikan lamp. 29)
Oleh Abdull Hamid Embong HMP menyampaikan penghakiman mahkamah:
(1) Adalah undang-undang matan bahawa Mahkamah Tinggi tidak boleh mengenepikan penghakiman/perintah terakhir yang diperolehi mengikut aturan daripada Mahkamah Tinggi satu lagi kecuali penghakiman tersebut dibuat dalam keingkaran larangan statutori yang substantif yang menjadikannya batal dan tidak sah atas alasan ketaksahan atau ketiadaan bidang kuasa. Hanya dalam kes luar biasa sesuatu penghakiman yang cacat boleh dibatalkan ex debito justitiae.
(2) Mahkamah dalam kes Badiaddin Mohd Mahidin & Anor v Arab-Malaysian Finance Bhd (`Badiaddin') mengesahkan peraturan bahawa penghakiman sebelumnya hanya boleh dicabar apabila ia dilarang oleh statut dan tidak melanjutkan bidang kuasa sedia ada mahkamah untuk membetulkan perintah atau penghakiman yang telah dimuktamadkan melampaui apa-apa larangan statutori. Frasa "untuk campur tangan dan membetulkan kecacatan serius dalam perintah" dalam kes Badiaddin perlu dibaca dalam konteks di mana perintah tersebut diperolehi dengan cara bertentangan dari statut, mengakibatkan perintah tersebut tidak sah atau dibuat di luar bidang kuasa mahkamah. Hanya dalam perkara ini bidang kuasa sedia ada mahkamah boleh dilaksanakan, untuk membatalkan perintah terdahulu, ex debito justitiae dan tanpa perlu memfailkan guaman baru.
(3) Berkaitan dengan isu mahkamah menjadi functus officio dan bahawa guaman baru perlu difailkan untuk membatalkan perintah yang diperolehi menurut aturan atas alasan fraud, mahkamah mengguna pakai keputusan dalam kes Hock Hua Bank Bhd v. Sahari Murid di mana mahkamah memutuskan bahawa "tindakan baru dibuat untuk mencabar penghakiman asal dan mahkamah tidak mempunyai kuasa di bawah apa-apa permohonan dalam tindakan sama untuk meminda, mengubah atau mengenepikan penghakiman yang diperolehi menurut aturan". Fraud terhadap mahkamah adalah jelas dakwaan yang serius yang memerlukan standard pembuktian yang tinggi, iaitu melampaui keraguan munasabah. Frasa melayakkan "jika jelas dibuktikan" dalam kes Jonesco v. Beard, menunjukkan cara bagaimana fraud perlu dibuktikan. Berdasarkan kepada autoriti-autoriti, terdapat keperluan bagi tindakan baru untuk memutuskan isu tersebut.
(4) Salah nyata atau penyembunyian keterangan yang didakwa, seperti yang didapati oleh mahkamah-mahkamah bawahan, berkaitan dengan pemilikan pesawat Cessna adalah isu yang dipertikaikan. Perayu telah mengemukakan keterangan menentang yang menunjukkan bahawa responden mengetahui sejak dari mula bahawa pesawat Cessna didaftarkan atas nama Sprint Air Inc. Ia memerlukan siasatan viva voce dan bukan dipertimbangkan semata-mata melalui keterangan afidavit kerana pertikaian fakta adalah jelas dan hanya boleh diputuskan dalam perbicaraan dengan pemeriksaan ke atas saksi-saksi untuk mahkamah membuat dapatan fakta yang pasti.
(5) Pemfailan lamp. 29 adalah jelas cacat dan tidak diketahui di bawah Kaedah-Kaedah Mahkamah Tinggi 1980 dan sepatutnya telah ditolak secara terus oleh Mahkamah Tinggi. Selanjutnya, selepas mempertimbangkan keadaan sebelum lamp. 29, permohonan untuk kemasukan keterangan baru adalah salah. Jika afidavit-afidavit kedua-dua pihak telah dipertimbangkan secara teliti, akan jelas bahawa keterangan baru yang didakwa bukanlah baru dan sememangnya boleh didapati dengan sedikit usaha oleh responden.
(6) Apabila perintah atau penghakiman yang diperolehi menurut aturan telah dimuktamadkan, mahkamah menjadi functus officio. Perkara yang diputuskan melalui lamp. 6 adalah dengan itu res judicata dan tidak boleh dibicarakan semula. Adalah perlu ditegaskan bahawa perintah yang dibuat di bawah lamp. 6 telah dirayu dan disahkan sehingga ke Mahkamah Persekutuan. Ia tidak boleh dibuka semula atau ditegaskan semula dalam apa-apa bentuk prosiding yang kemudian. Isu-isu yang dibangkitkan oleh responden dalam lamp. 29 sepatutnya dikemukakan semasa proses rayuan. Undang-undang tidak membenarkan responden peluang kedua dan dalam cara seperti yang dilakukannya.
(7) Responden, sebagai broker insurans dan bukan syarikat insurans, tidak bertanggungjawab bagi apa-apa kerugian yang dialami oleh perayu di bawah polisi insurans tersebut. Walau bagaimanapun, tuntutan untuk ganti rugi oleh perayu terhadap responden adalah di bawah tort, yang mana responden mempunyai kewajipan berjaga-jaga. Responden, sebagai broker profesional yang atas kepakarannya disandar, bertanggungjawab kepada perayu bagi kecuaian profesional kerana tidak menguruskan perlindungan insurans yang wajar bagi pesawat Cessna yang mengakibatkan syarikat insurans tidak mengakui liabiliti dan menolak untuk membayar ganti rugi terhadap kerugian perayu. Jawapan kepada soalan 3 dengan itu adalah berbentuk positif.
(8) Pemutusan sama ada perayu mempunyai apa-apa kepentingan yang boleh diinsuranskan tidak hanya bergantung kepada ia menjadi pemilik sah pesawat tersebut. Kepentingan yang boleh diinsuranskan boleh dibentuk sama ada melalui pemilikan, penyimpanan atau hubungan langsung dengan subjek perkara insurans tersebut. Oleh demikian, seseorang mempunyai kepentingan yang boleh diinsuranskan jika, dengan membeli polisi insurans ia memperolehi faedah daripada pemeliharaan subjek perkara tersebut atau mengalami kerugian jika ia hilang. Kes Standard Chartered Bank v. KTS Sdn Bhd memutuskan bahawa kepentingan dalam harta yang diinsuranskan tidak terhad kepada kepentingan undang-undang sahaja. Walau bagaimanapun, tuntutan oleh perayu terhadap responden adalah di bawah tort, berdasarkan kepada kecuaian responden atas kegagalan melaksanakan kemahiran dan jagaan yang munasabah sebagai broker insurans berlesen, dan bukan di bawah polisi insurans di mana prasyarat bahawa kepentingan yang boleh diinsurans perlu ditunjukkan oleh pemohon. Oleh demikian, soalan 5 tidak perlu dijawab.
Case(s) referred to:
Badiaddin Mohd Mahidin & Anor v. Arab Malaysian Finance Bhd [1998] 2 CLJ 75 FC (refd)
Chee Pok Choy & Ors v. Scotch Leasing Sdn Bhd [2001] 2 CLJ 321 CA (refd)
Government of Malaysia v. Dato Chong Kok Lim [1973] 1 LNS 35 HC (refd)
Henderson v. Henderson [1843] 3 Hare 100 (refd)
Hock Hua Bank Bhd v. Sahari Murid [1980] 1 LNS 92 FC (foll)
Jonesco v. Beard [1930] AC 298 (HL) (refd)
Ladd v. Marshall [1954] 1 WLR 1489 (refd)
Lembaga Kumpulan Wang Simpanan Pekerja v. Kesatuan Kakitangan Lembaga Kumpulan Wang Simpanan Pekerja [2000] 3 CLJ 81 FC (refd)
Ling Kuok Teck & Anor v. Tseng Choon Chin @ Tay Bak Hui & 5 Ors [1995] 3 CLJ 889 HC (refd)
Price v. Stone [1964] VR 106 (refd)
Selvam Holdings (Malaysia) Sdn Bhd v. Grant Kenyon & Eckhardt Sdn Bhd; BSN Commercial Bank Malaysia Bhd & Ors (Interveners) [2000] 3 CLJ 16 CA (not foll)
Standard Chartered Bank v. KTS Sdn Bhd [2006] 4 CLJ 79 FC (refd)
Tay Bok Choon v. Tahansan Sdn Bhd [1987] 1 CLJ 441; [1987] CLJ (Rep) 24 (refd)
Tenaga Nasional Bhd v. Prorak Sdn Bhd & Anor [2000] 1 CLJ 553 CA (foll)
Legislation referred to:
Insurance Act 1996, s. 2
Rules of the High Court 1980, O. 18 rr. 19(1)(a), (d), O. 42 r. 13, O. 56 r. 3A
Rules of Court 2012, O. 18 r. 19(1)(a)
Other source(s) referred to:
Halsbury's Laws of Malaysia, vol 4, para 60.034
Counsel:
For the appellant - K Jeyaraj (Ahmad Fadhli Salleh with him); M/s K Jeyaraj Fadhli Sin
For the respondent - Murali Menon (Noradilah with him); M/s Jaffar & Menon
[Editor's note: For the Court of Appeal judgment, please see Serac Asia Sdn Bhd v. Sepakat Insurance Brokers Sdn Bhd [2012] 9 CLJ 576.]
Reported by S Barathi
PROSEDUR JENAYAH: Hukuman - Kesetimpalan - Rompakan berkumpulan - Hukuman lapan tahun penjara dan sebatan rotan sebanyak lima kali - Sama ada munasabah dan berpatutan - Sama ada wajar dan adil di sisi undang-undang - Kanun Keseksaan, s. 395
UNDANG-UNDANG JENAYAH: Kanun Keseksaan - Seksyen 395 - Rompakan berkumpulan - Pembelaan tertuduh - Sama ada tidak berasas dan tidak logik - Kegagalan tertuduh mengemukakan notis alibi di bawah s. 402A Kanun Tatacara Jenayah - Keterangan saksi-saksi tertuduh - Sama ada direka semata-mata untuk melindungi tertuduh - Sama ada mahkamah berwaspada dalam menerima keterangan saksi berkepentingan - Sama ada kes dibuktikan melampaui keraguan munasabah - Sama ada hukuman yang dijatuhkan berpatutan
PP lwn. MOHD ZAIDI MOHD RADZI & SATU LAGI [2013] 1 SMC 268 
MAHKAMAH SESYEN, JOHOR BAHRU
MOHAMAD HALDAR ABDUL AZIZ HS
[KES TANGKAP NO: 61-20-11-2011]
31 DISEMBER 2012
Kedua-dua tertuduh di sini (`OKT1 dan OKT2') telah dituduh melakukan samun ataupun rompakan terhadap harta kepunyaan mangsa pada 25 Oktober 2011 jam lebih kurang 11.30 malam di dalam sebuah rumah di Kampung Melayu Pandan di Johor Bahru. Mahkamah telah berpuas hati bahawa pihak pendakwaan telah berjaya membuktikan kesemua intipati-intipati pertuduhan dengan penilaian maksimum melalui keterangan saksi-saksi pendakwaan dan juga ekshibit-ekshibit yang dikemukakan. Dengan itu, OKT1 dan OKT2 dipanggil untuk membela diri ke atas pertuduhan di bawah s. 395 Kanun Keseksaan. Pembelaan OKT1 adalah bahawa pada malam kejadian itu, setelah selesai bertugas, OKT1 telah balik ke rumah, rehat dan terus tidur. OKT1 menyatakan bahawa beliau tidak pergi ke mana-mana. OKT1 telah memanggil seorang saksi, iaitu emak angkatnya, SD2, yang mengatakan bahawa OKT1 telah makan malam di rumahnya dan telah bermalam juga di situ dan setahu SD2, OKT1 ada di rumahnya pada tarikh tersebut. Selanjutnya di dalam pembelaan OKT2 pula, pada tarikh tersebut, OKT2 telah balik ke rumahnya selepas selesai bertugas pada pukul 8 pagi. Menurut OKT2, setelah beliau sampai ke rumah, OKT2 telah bersarapan dan selepas itu terus masuk tidur. Isteri OKT2, SD4, juga mengatakan bahawa OKT2 tidak keluar daripada rumah pada hari itu. Menurut OKT1 dan OKT2, pada 5 November 2011, kedua-dua mereka telah bersama-sama pergi meronda. Apabila sampai di Jalan Tebrau, kenderaan yang mereka naiki telah disekat oleh sebuah kereta jenis Toyota Wish dan beberapa buah motosikal yang dinaiki oleh seramai lebih kurang 15 orang. Menurut OKT1 dan OKT2, kesemua lelaki tersebut telah membawa kayu dan juga besi dan telah membelasah mereka. Kemudiannya, menurut OKT1 dan OKT2, pihak polis telah sampai ke tempat kejadian tersebut dan telah membawa OKT1 dan juga OKT2 ke Balai Polis atas dakwaan bahawa mereka terlibat di dalam kes samun dan peras ugut. Isu yang timbul adalah sama ada mahkamah menerima pembelaan-pembelaan OKT1 dan OKT2.
Diputuskan (mensabitkan OKT1 dan OKT2):
(1) Pembelaan yang telah dikemukakan oleh kedua-dua OKT1 dan OKT2 merupakan pembelaan yang tidak jujur dan yang direka-reka, tidak berasas dan adalah tidak logik sama sekali. Pembelaan yang diberikan merupakan penafian semata-mata dan juga satu pembelaan yang bersifat "afterthought". Pembelaan ini tidak dikemukakan semasa di peringkat kes pihak pendakwaan iaitu sewaktu saksi-saksi pihak pendakwaan memberi keterangan kepada mahkamah. (perenggan 7)
(2) OKT1 dan OKT2 telah gagal memfailkan atau mengemukakan sebarang notis alibi di bawah s. 402A Kanun Tatacara Jenayah kepada pihak pendakwaan sebelum ini iaitu baik semasa kes di peringkat pihak pendakwaan mahupun sewaktu kes di tahap pihak pembelaan bagi membolehkan saksi pegawai penyiasat (SP6) menyiasat versi yang telah dikemukakan oleh pihak pembelaan di dalam kes ini. Oleh itu, keterangan yang telah diberikan oleh saksi-saksi pihak pembelaan iaitu SD2 dan juga SD4 ini haruslah ditolak memandangkan keterangan yang mereka berikan kepada mahkamah adalah bersifat atau berbentuk alibi yang tidak pernah disiasat sebelum ini bagi memastikan kesahihan ataupun kebenarannya. (perenggan 7)
(3) Walaupun saksi SD2 mengatakan bahawa OKT1 berada di rumahnya pada tarikh kejadian, SD2 tidak memastikan sepenuhnya sama ada OKT1 benar-benar berada di rumahnya. SD2 tidak menjelaskan di bilik ataupun di ruang atau di bahagian manakah OKT1 tidur di rumahnya pada malam tersebut. SD2 tidak mempunyai sebarang hubungan kekeluargaan dengan OKT1 dan SD2 bukannya tinggal ataupun berada sepanjang masa dengan OKT1 bagi membolehkan SD2 mengawasi serta mengawal segala pergerakan dan tindak tanduk OKT1 ini sepenuh masa di dalam satu-satu masa tertentu. Justeru, OKT1 mempunyai peluang dan juga kesempatan yang mencukupi untuk melakukan perkara-perkara jenayah tersebut pada bila-bila masa di luar pengetahuan SD2. Keterangan SD2 kepada mahkamah adalah teragak-agak dengan tujuan semata-mata untuk membantu, menyelamat dan melindungi OKT1 yang SD2 anggap sebagai anak angkatnya. (perenggan 7)
(4) Tiada sebarang bukti ataupun apa-apa catatan yang telah dikemukakan kepada mahkamah berkenaan bagaimanakah SD4 boleh mengingati dengan pasti bahawa pada tarikh dan juga pada masa kejadian berlaku, OKT2 memang benar-benar berada di rumah. SD4 merupakan saksi yang mempunyai kepentingan (interested witness) di mana beliau merupakan isteri OKT2 sendiri dan mahkamah harus berhati-hati di dalam menerima keterangan saksi SD4 memandangkan keterangan yang beliau berikan kepada mahkamah adalah lebih cenderung memihak kepada OKT2. Keterangan SD4 juga adalah semata-mata bertujuan untuk melindungi, menyelamatkan serta untuk melepaskan OKT2 daripada pertuduhan di dalam kes ini. (perenggan 7)
(5) OKT1 dan OKT2 merupakan anggota-anggota Polis DiRaja Malaysia yang telah diserang dan dipukul oleh orang-orang awam tanpa usul periksa sehingga mengalami kecederaan teruk. Walaupun begitu, OKT1 dan OKT2 masih tidak membuat sebarang laporan polis. Insiden tersebut adalah benar-benar tidak munasabah dan tidak masuk akal sama sekali dan juga amat diragui serta menimbulkan satu persoalan yang benar-benar serius berhubung dengan keikhlasan pembelaan yang telah dikemukakan. (perenggan 7)
(6) Pihak pendakwaan telah berjaya membuktikan kesnya melangkaui keraguan yang munasabah. OKT1 dan OKT2 didapati bersalah dan disabitkan dengan kesalahan di bawah s. 395 Kanun Keseksaan. Setelah menimbangkan keseluruhan kedudukan kes ini, mengambilkira status ataupun jawatan kedua-dua OKT sebagai penjawat awam iaitu anggota-anggota PDRM yang merupakan salah satu agensi penguatkuasaan undang-undang yang terbesar dan terpenting negara ini, mahkamah telah menjatuhkan hukuman lapan tahun penjara dan sebatan rotan sebanyak lima kali terhadap OKT1 dan OKT2. Hukuman tersebut adalah amat munasabah dan juga berpatutan memandangkan keseriusan dan kekerapan berlakunya kesalahan rompakan ataupun samun secara berkumpulan. (perenggan 7 & 8)
Kes-kes yang dirujuk:
Balachandran v. PP [2005] 1 CLJ 85 FC (dirujuk)
DA Duncan v. PP [1980] 1 LNS 12 (dirujuk)
Hj Abdul Ghani Ishak & Anor v. PP [1981] 1 LNS 96 FC (dirujuk)
Junaidi Abdullah v. PP [1993] 4 CLJ 201 SC (dirujuk)
Mohd Alif Marzuq Mohd Noor lwn. PP [2010] 1 LNS 572 HC (dirujuk)
PP v. Lin Lian Chen [1992] 4 CLJ 2086; [1992] 1 CLJ Rep 285 SC (dirujuk)
PP lwn. Ng Nai Lim [2011] 1 LNS 487 HC (dirujuk)
PP v. Wong Kee Fatt [2009] 9 CLJ 482 HC (dirujuk)
Perundangan yang dirujuk:
Criminal Procedure Code, s. 402A
Penal Code, ss. 389, 395
Kaunsel:
Bagi pihak pendakwaan - Dzul Iswari Mohd Jaafar; TPR
Bagi pihak tertuduh pertama - Hadir sendiri
Bagi pihak tertuduh kedua - Mohd Asram Zakaria; T/n Kamal Hisham & Assocs
Dilaporkan oleh Suhainah Wahiduddin