CASES OF THE WEEK

The first respondent, the State Assemblyman for the constituency of Kota Siputeh, Kedah, was absent from two meetings of the Kedah State Legislative Assembly ('Assembly'), ie, from the Assembly's 5th Meeting of the First Session on 19 April 2009, and the subsequent 1st Meeting of the Second Session on 9 August 2009. The appellant, the Speaker of the Assembly, alleged that the first respondent, by so absenting himself from "two consecutive meetings" of the Assembly without leave, had violated art. 51 of the Laws of the Constitution of Kedah ('Kedah Constitution'), thereby causing the Kota Siputeh Seat to fall vacant, and in the circumstances, implored the second respondent, the Election Commission of Malaysia ('EC'), to declare the seat as vacant and the first respondent as no longer the State Assemblyman for Kota Siputeh, and further, to hold a by-election for the constituency. The EC, however, was of the view that the first respondent's absences, having occurred in two separate sessions of the Assembly, were not absences from "two consecutive meetings" within the meaning of art. 51 of the Kedah Constitution, and so declined to make the necessary declarations or hold any by-election. The appellant successfully applied to the High Court for judicial review of the EC's decision, and subsequently, an order quashing the decision and compelling the EC to hold a by-election for Kota Siputeh was granted by the court. On appeal, the Court of Appeal however set aside the High Court order. It was the view of the Court of Appeal that the EC was right in its interpretation of art. 51, namely that the said article would only be triggered if the absences occurred within one single session of the Assembly, and not otherwise. The appellant obtained leave to appeal to the Federal Court inter alia on the question of whether the words "two consecutive meetings" in art. 51 referred to two consecutive meetings in one session or to two consecutive meetings simpliciter - and in the event - raised the following arguments for consideration of the apex court, namely: (i) that the words in art. 51 were plain and unambiguous and there was nothing in it that indicated that "absenteeism" therein referred to two consecutive meetings in one session; and (ii) that a session, once commenced, would continue until it is dissolved or prorogued, and since His Royal Highness the Sultan of Kedah ('HRH') in this case had not prorogued the Assembly after its 5th Meeting of the First Session on 19 April 2009, the First Session therefore continued on with the result that the subsequent meeting on 9 August 2009 became in reality the 6th Meeting of the First Session.

Held (by majority: dismissing appeal; affirming the Court of Appeal)

Per Zulkefli Makinudin CJ (Malaya) (Hashim Yusoff, Ahmad Maarop, Zaleha Zahari FCJJ concurring):

(1) The appellant's interpretation of the phrase "two consecutive meetings" in art. 51 as meaning "one meeting following the earlier meeting in an uninterrupted succession", is flawed. The interpretation is flawed because it fails to take into account the meaning expressly assigned to the word "meeting" in art. 2(1) of the Kedah Constitution. When the meaning of "meeting" as assigned by the said art. 2(1) is taken into consideration, consecutive "meeting" must be construed to mean "one meeting following an earlier meeting in an uninterrupted succession in the same session". (para 13)

(2) From the meaning assigned to the word "meeting" in art. 2(1), it is clear that meetings are sittings of the Assembly that are held in a session. The meaning of "session" shows that each session has a time frame from when the Assembly first meets after being constituted or after its prorogation or dissolution until it is terminated. Each session has its own set of meetings in an uninterrupted succession. (para 15)

(3) When the meaning of "meeting" as defined in art. 2(1) is applied to art. 51 of the Kedah Constitution, it is abundantly clear that the last sitting in one session would be the Assembly's last meeting of that session, and the first sitting of the next session is the Assembly's first meeting of the new session. Thus, the coming into existence of a new session means that the last meeting of the preceding session and the first meeting in the new session no longer follow continuously. Therefore, the last meeting of the preceding session and the first meeting of the new session is not accordingly consecutive. (para 16)

(4) The contention that HRH had not prorogued the Assembly resulting in the First Session to continue and the meeting on 9 August 2009 to become the 6th Meeting of the First Session, is without merit and runs counter to the express and clear words of the Proclamation issued by HRH (gazetted as K.P.U 10), where HRH had summoned the 1st Meeting of the Second Session on 9 August 2009. (para 17)

(5) The EC had rightly interpreted and given effect to the Proclamation in arriving at its decision. The EC was also right in submitting that it was not at liberty to question the Proclamation or its validity. The Proclamation by HRH has taken effect and had not at all material times been revoked. Indeed, all documentation, including that of the Speaker himself, showed that the meeting on 9 August 2009 was the 1st Meeting of the Second Session. (para 18)

(6) By virtue of art. 53(1) and (2) of the Kedah Constitution, HRH has both the power to command the Assembly to commence its business and then to cease its business at any time by way of a prorogation. In such circumstances, in the absence of express provision to the contrary, there is no impediment for HRH to commence a new session without first having the preceding session prorogued.

Per Zainun Ali FCJ (dissenting and allowing appeal):

(1) From a reading of the Kedah Constitution, the decision to prorogue is the prerogative of HRH the Sultan of Kedah. It is also clear that when the Ruler exercises his discretion under art. 53(2) thereof, he acts on the advice of the State Executive Council by virtue of art. 39(1) of the Kedah Constitution. It follows that the act of prorogation is a deliberate act, and therefore, the suggestion that the Ruler is not impeded in commencing a new session without first having the preceding session prorogued is an artless interpretation to the exercise of the Ruler's power under the Kedah Constitution. (paras 42-44)

(2) A scrutiny of each and every summon made by the Ruler for each of the meetings of the Assembly shows that it is an accepted "tradition" that all of the Kedah State Assembly Meetings would begin with the Ruler's summons and the said meeting would be adjourned sine die unless it is dissolved or prorogued by the Ruler. The phrase "adjourned sine die" means to end a deliberative Assembly's sessions without setting a time to reconvene. Thus, when the Assembly resumed its sitting on the next date, the period between the two dates is termed as an "adjournment". In other words, in the context of this appeal, the Assembly was merely at an adjournment stage in between each meeting. This would mean that the purported meeting of the Second Session on 9 August 2009 is in actual fact and law, the 6th Meeting of the First Session. (paras 48-52; 55-56 & 70-72)

(3) The Proclamation by the Ruler on 1 July 2009 for the meeting to be held on 9 August 2009 was hence for the 6th meeting of the 1st session, and not a prorogation or dissolution of the Assembly. The argument that the Assembly is deemed prorogued when the Ruler issued that Proclamation is unsustainable. This is because an adjournment (as was the case with the 5th meeting) does not have the same effect on parliamentary proceedings as does a prorogation, and further, a prorogation cannot be inferred, implied or deemed, as suggested by the second respondent. The Proclamation for the meeting on 9 August 2009, in any case, is similar in form and substance with previous proclamations summoning the 1st to the 5th meetings, and so there is no justification for the said particular Proclamation to be construed a Prorogation. (paras 68, 69 & 73)

(4) I would therefore agree with the appellant that the meeting on 9 August 2009, although described as the 1st meeting of the 2nd session, is in law and in fact the 6th meeting of the 1st session. This vitiates the 2nd respondent's argument that there were two sessions and that the 1st respondent's absences for two consecutive meetings were not in the same session. I would further agree that the phrase "two consecutive meetings" in art. 51 should be given its plain and ordinary meaning, and so interpreted, the phrase refers to one meeting following an earlier one in an uninterrupted succession. In any case, the 1st respondent was definitely absent in two consecutive meetings in one uninterrupted session. (paras 75- 81 & 87)

(5) I would answer the question posed by stating that to render a seat vacant the words "two consecutive meetings" refer to two consecutive meetings, meaning one following the other in succession or in two separate sessions or more. It is completely irrelevant whether both the meetings were in the same session or otherwise because the 1st respondent absented himself on both meetings which were held consecutively. (para 90)

Bahasa Malaysia Translation Of Headnotes

Responden pertama, wakil rakyat bagi kawasan pilihanraya negeri Kota Siputeh, Kedah, telah tidak menghadiri dua mesyuarat Dewan Undangan Negeri Kedah ('Dewan'), iaitu di Mesyuarat Kelima Penggal Pertama Dewan pada 19 April 2009 dan Mesyuarat Pertama Penggal Kedua Dewan yang berikutnya pada 9 Ogos 2009. Perayu, iaitu Speaker Dewan, mendakwa bahawa responden pertama, dengan tidak menghadiri "dua mesyuarat Dewan berturut-turut" tanpa izin, telah melanggar fasal 51 Perlembagaan Negeri Kedah ('Perlembagaan Kedah') sekaligus menyebabkan kerusi Kota Siputeh menjadi kosong, dan atas alasan itu, telah meminta responden kedua, Suruhanjaya Pilihanraya Malaysia ('SP'), supaya mengisytiharkan kerusi berkenaan kosong dan bahawa responden pertama bukan lagi menjadi wakil rakyat sah bagi Kota Siputeh, dan seterusnya mengadakan satu pilihanraya kecil bagi kawasan pilihanraya tersebut. SP bagaimanapun berpendapat bahawa ketidakhadiran responden pertama bukan merupakan ketidakhadiran "dua mesyuarat berturut-turut" seperti yang dimaksudkan fasal 51 Perlembagaan Kedah, disebabkan ianya berlaku dalam dua penggal Dewan yang berasingan, dan kerana itu enggan membuat pengisytiharan yang dipohon atau mengadakan sebarang pilihanraya kecil. Perayu berjaya memohon semakan kehakiman terhadap keputusan SP, dan berikutnya Mahkamah Tinggi membatalkan keputusan SP dan mengarahkan supaya SP mengadakan satu pilihanraya kecil bagi Kota Siputeh. Di rayuan, keputusan Mahkamah Tinggi bagaimanapun diketepikan oleh Mahkamah Rayuan yang berpendapat bahawa SP betul dalam pentafsirannya terhadap fasal 51, iaitu bahawa fasal tersebut hanya terbingkas jika ketidakhadiran-ketidakhadiran tersebut berlaku dalam penggal Dewan yang sama, dan tidak sebaliknya. Perayu mendapat kebenaran untuk merayu ke Mahkamah Persekutuan antara lain atas persoalan sama ada perkataan "dua mesyuarat berturut-turut" di dalam fasal 51 merujuk kepada dua mesyuarat berturut-turut dalam satu penggal atau kepada dua mesyuarat berturut-turut simpliciter - dan ekoran itu - membangkitkan hujah-hujah berikut untuk pertimbangan mahkamah tertinggi, iaitu: (i) bahawa perkataan-perkataan dalam fasal 51 adalah terang dan jelas dan tiada apa-apa pun di dalamnya yang menunjukkan bahawa "ketidakhadiran" di situ merujuk kepada dua ketidakhadiran berturut-turut di dalam satu penggal; dan (ii) bahawa sesuatu penggal itu, sebaik ia bermula, akan berterusan sehinggalah ianya dibubarkan atau ditangguhkan, dan oleh kerana Duli Yang Mulia Sultan Kedah ('DYMM') dalam kes ini tidak menangguhkan ataupun memprorog Dewan selepas Mesyuarat Kelima Penggal Pertama pada 19 April 2009, Penggal Pertama dengan itu berjalan secara berterusan sekaligus menjadikan mesyuarat pada 9 Ogos 2009 pada realitinya Mesyuarat Keenam Penggal Pertama.

Diputuskan (secara majoriti: menolak rayuan; mengesahkan Mahkamah Rayuan)

Oleh Zulkefli Makinudin HB (Malaya) (Hashim Yusoff, Ahmad Maarop, Zaleha Zahari HHMP menyetujui):

(1) Pentafsiran yang dibuat oleh perayu terhadap ungkapan "dua mesyuarat berturut-berturut" di dalam fasal 51 sebagai bermaksud "satu mesyuarat yang menyusuli mesyuarat sebelumnya secara berturut-turut" adalah cacat. Pentafsiran tersebut cacat kerana gagal mengambilkira maksud nyata yang diberikan kepada perkataan "mesyuarat" oleh fasal 2(1) Perlembagaan Kedah. Apabila maksud "mesyuarat" seperti yang diberikan oleh fasal 2(1) tersebut diambilkira, "mesyuarat" berturut-turut harus ditafsirkan sebagai bermakna "satu mesyuarat yang menyusul satu mesyuarat sebelumnya secara berturut-turut di dalam satu penggal yang sama".

(2) Dari maksud yang diberikan kepada perkataan "mesyuarat" oleh fasal 2(1), ianya jelas bahawa mesyuarat adalah persidangan Dewan yang diadakan dalam sesuatu penggal. Maksud "penggal" menunjukkan bahawa setiap penggal mempunyai had masanya sendiri bermula dari masa Dewan mula bermesyuarat selepas pemanggilan atau selepas diprorog atau dibubarkan sehinggalah ke masa ia ditamatkan. Setiap penggal mempunyai rangkaian mesyuarat-mesyuaratnya sendiri dalam satu sesi yang berterusan.

(3) Apabila maksud "mesyuarat" seperti yang ditafsir oleh fasal 2(1) dipakai kepada fasal 51 Perlembagaan Kedah, ianya sangat jelas bahawa persidangan terakhir di dalam sesuatu penggal menjadi mesyuarat Dewan yang terakhir bagi penggal tersebut, sementara mesyuarat pertama penggal berikutnya akan menjadi mesyuarat Dewan yang pertama bagi penggal baru itu. Oleh itu, dengan kedatangan sesuatu penggal baru itu bermakna sudah tidak wujud lagi kesinambungan di antara mesyuarat terakhir penggal sebelumnya dan mesyuarat pertama penggal baru tersebut. Dengan yang demikian, mesyuarat terakhir penggal sebelumnya dan mesyuarat pertama penggal berikutnya tidak boleh dikatakan berturut-turut.

(4) Pengataan bahawa DYMM tidak memprorog Dewan sekaligus menyebabkan Penggal Pertama berterusan dan bahawa mesyuarat pada 9 Ogos 2009 sebenarnya adalah Mesyuarat Keenam Penggal Pertama, adalah tidak bermerit dan bertentangan dengan kandungan ekspres dan jelas Pengisytiharan yang dibuat oleh DYMM (digazet sebagai K.P.U 10), di mana DYMM telah memanggil Mesyuarat Pertama Penggal Kedua pada 9 Ogos 2009.

(5) SP, dalam mencapai keputusannya, telah mentafsir Pengisytiharan dengan betul dan telah memberi kesan kepadanya. SP juga betul dalam mengatakan bahawa ia tidak berhak untuk mempesoalkan Pengisytiharan ataupun kesahannya. Pengisytiharan oleh DYMM telah dilaksanakan dan tidak pada bila-bila masa pun dibatalkan. Malah, semua dokumen-dokumen, termasuk yang dikeluarkan oleh Speaker sendiri, menunjukkan bahawa mesyuarat pada 9 Ogos 2009 adalah Mesyuarat Pertama Penggal Kedua.

(6) Berdasarkan fasal 53(1) dan (2) Perlembagaan Kedah, DYMM memiliki kedua-dua kuasa untuk memanggil Dewan bagi memulakan urusannya dan bagi menamatkan urusannya kemudian dari itu. Dalam halkeadaan sedemikian, dalam ketiadaan peruntukan ekspres sebaliknya, tiada halangan bagi DYMM untuk memulakan penggal baru tanpa terlebih dahulu memprorog penggal sebelumnya.

Oleh Zainun Ali HMR (menentang dan membenarkan rayuan):

(1) Berdasarkan pembacaan Perlembagaan Kedah, keputusan untuk memprorog adalah hak keistimewaan DYMM Sultan Kedah. Adalah juga jelas bahawa bilamana Sultan melaksanakan budibicaranya di bawah fasal 53(1) di situ, beliau bertindak atas nasihat Majlis Mesyuarat Kerajaan Negeri berasaskan kepada fasal 39(1) Perlembagaan Kedah. Ianya mengikut bahawa tindakan memprorog adalah satu tindakan yang disengaja yang bermakna, andaian bahawa Sultan tidak terhalang untuk memulakan penggal baru tanpa perlu terlebih dahulu memprorog penggal sebelumnya adalah satu pentafsiran yang hambar terhadap pelaksanaan kuasa Sultan di bawah Perlembagaan Kedah.

(2) Meneliti setiap saman yang dibuat oleh Sultan bagi memanggil setiap mesyuarat Dewan menunjukkan bahawa ia merupakan "adat" yang diterimapakai bahawa kesemua Mesyuarat Dewan Undangan Negeri Kedah bermula dengan pemanggilan oleh Sultan dan mesyuarat tersebut akan ditangguhkan sine die kecuali jika dibubarkan atau diprorog oleh Sultan. Perkataan "ditangguh sine die" bermakna menamatkan penggal permesyuaratan Dewan tanpa menetapkan tarikh untuk penyambungan semula. Oleh itu, bilamana Dewan menyambung persidangan pada tarikh berikutnya, tempoh masa antara dua tarikh tersebut dipanggil "penangguhan". Dalam ertikata lain, dalam konteks rayuan semasa, Dewan hanya berada di tahap penangguhan di antara dua mesyuarat tersebut. Ini bermakna mesyuarat yang dikatakan mesyuarat Penggal Kedua pada 9 Ogos 2009 tersebut adalah sebenarnya, di sisi fakta dan undang-undang, Mesyuarat Keenam Penggal Pertama.

(3) Pengisytiharan yang dibuat oleh Sultan pada 1 Julai 2009 untuk mesyuarat 9 Ogos 2009 dengan itu adalah untuk mesyuarat keenam penggal pertama dan bukannya tindakan memprorog atau membubarkan Dewan. Hujah bahawa Dewan dianggap telah diprorog bilamana Sultan membuat Pengisytiharan memanggil mesyuarat pada 9 Ogos 2008 adalah tidak berasas. Ini kerana sesuatu penangguhan (sepertimana dengan mesyuarat ke 5) tidak mempunyai kesan yang sama terhadap prosiding parlimen seperti satu tindakan memprorog. Selain itu, tidak seperti yang dikatakan oleh responden kedua, inferens, andaian atau anggapan tidak boleh dibuat terhadap tindakan memprorog. Apapun, Pengisytiharan untuk mesyuarat pada 9 Ogos 2009 adalah sama bentuk dan kandungannya dengan pengisytiharan-pengisytiharan bagi memanggil mesyuarat-mesyuarat pertama hingga kelima, dan oleh itu tiada justifikasi untuk khusus menganggap Pengisytiharan itu sebagai suatu tindakan memprorog.

(4) Saya dengan itu bersetuju dengan perayu bahawa mesyuarat pada 9 Ogos 2009, walaupun diperihalkan sebagai mesyuarat pertama penggal kedua, adalah di sisi undang-undang dan fakta mesyuarat keenam penggal pertama. Ini sekaligus menghapuskan hujah responden kedua bahawa terdapat dua penggal dan bahawa ketidakhadiran responden pertama pada dua mesyuarat berturut-turut tidak berlaku dalam penggal yang sama. Saya juga bersetuju bahawa ungkapan "dua mesyuarat berturut-turut" harus diberikan maksudnya yang biasa, dan dengan mentafsirkannya sedemikian cara, ianya bermaksud satu mesyuarat yang mengekori satu mesyuarat sebelumnya secara terus menerus. Apapun, responden pertama jelas tidak hadir pada dua mesyuarat secara berturut-turut dalam penggal yang sama.

(5) Saya akan menjawab persoalan yang dikemukakan dengan menyatakan bahawa bagi menjadikan sesuatu kerusi itu kosong perkataan "dua mesyuarat berturut-turut" merujuk kepada dua mesyuarat berturut-turut, iaitu satu mesyuarat mengekori satu mesyuarat sebelumnya secara berturut-turut dalam satu penggal atau dua penggal atau lebih. Adalah tidak relevan langsung sama ada kedua-dua mesyuarat tersebut berlaku dalam satu penggal atau sebaliknya, kerana responden pertama telah tidak hadir di kedua-dua mesyuarat yang mana telah berlangsung secara berturut-turut.

Case(s) referred to:

Dewan Undangan Negeri Kelantan & Anor v. Nordin Salleh & Anor (1) [1992] 2 CLJ 1125; [1992] 1 CLJ (Rep) 72 SC (refd)

In re London v. Northern Bank [1901] Chancery Div 728 (refd)

Menteri Hal Ehwal Dalam Negeri v. Raja Petra Raja Kamarudin & Another Appeal [2009] 3 CLJ 513 FC (refd)

Merdeka University Bhd v. Government of Malaysia [1981] CLJ 175; [1981] CLJ (Rep) 191 HC (refd)

Wan Khairani Wan Mahmood v. Ismail Mohamed & Satu Lagi [2007] 4 CLJ 28 CA (refd)

Legislation referred to:

Federal Constitution, art. 132(1)

Kedah Constitution, arts. 2(1), 51, 53(1), (2)

Other source(s) referred to:

Black's Law Dictionary, 9th edn, p 47

Erskine May's Treatise on The Law, Privileges, Proceedings and Usage of Parliament, 23rd edn, 2004, p 274

Counsel:

For the appellant - Sulaiman Abdullah (Edmund Bon Tai Soon, Zulqurnain Lukman & Chan Yen Hui with him); M/s Chooi & Co

For the 1st respondent - Mohd Hafarizam Harun (Abu Bakar Isa Ramat & Nor Emelia Mohd Iszeham with him); M/s Hafarizam Wan & Aishah Mubarak

For the 2nd respondent - Amarjeet Singh Serjit Singh SFC

Watching brief for the Government of the State of Kedah - Anas Ahmad Zakie

[Appeal from Court of Appeal; Civil Appeal No: W-02-2654-2009]

Reported by Wan Sharif Ahmad

Melalui satu perjanjian bertarikh 1 November 2007 ('Perjanjian'), plaintif telah meminjamkan sejumlah wang kepada defendan dengan dikenakan faedah sebanyak 4.5% sebulan. Defendan gagal membayar balik dan berikutnya, plaintif telah memfailkan guaman menuntut sejumlah RM71,500 yang dikatakan masih terhutang kepadanya. Dalam pembelaannya, defendan mengatakan bahawa Perjanjian adalah tak sah dan batal dan tidak boleh dikuatkuasakan, oleh kerana plaintif bukan seorang pemberipinjam wang berlesen di bawah Akta Pemberipinjam Wang 1951 ('Akta 1951'). Plaintif menghujah balas bahawa Akta 1951 tidak terpakai kepadanya kerana beliau tidak menjalankan sebarang perniagaan "moneylending" atau memberi pinjam wang. Dihujahkan seterusnya bahawa defendan bertanggungan membayar balik pinjaman berasaskan s. 71 Akta Kontrak 1950 ('Akta Kontrak'), atau mengembalikannya berdasarkan s. 66 Akta yang sama memandangkan ia adalah "money had and received".

Diputuskan (membenarkan tuntutan plaintif):

(1) Pinjaman bertarikh 1 November 2007 tidak bercanggah dengan Akta 1951 dan boleh dikuatkuasakan oleh plaintif terhadap defendan. (perenggan 14)

(2) Walaupun maksud "moneylender" dalam s. 2 Akta 1951 boleh meliputi sesiapa sahaja yang memberi pinjaman dengan balasan jumlah wang yang lebih besar, seksyen ini hendaklah ditakrif secara yang bersesuaian dengan tujuan Akta tersebut, iaitu "for the regulation and control of the business of moneylending, the protection of borrowers of the monies lent in the course of such business and matters connected therewith". (perenggan 6)

(3) Di dalam Yeep Mooi v. Chu Chin Chua & Ors, ianya diputuskan oleh Mahkamah Persekutuan bahawa "The ordinance is never intended to apply to individual or any member of the public who lends money even at interest, unless he does so as a business". Begitu juga, dalam Larut Matang Supermarket Sdn Bhd v. Liew Fook Yung, keputusan dibuat bahawa "even ... there is evidence that the plaintiff had occasionally lent money at the remunerative interest rate, that would not be enough to establish that the plaintiff is engaged in moneylending business. The defendant must prove further that there was some degree of system and continuity". (perenggan 7 & 10)

(4) Dalam kes semasa, tiada keterangan yang menunjukkan bahawa plaintif telah memberi pinjaman kepada orang awam dengan mengenakan faedah dan menjalankan perniagaan "moneylending". Apa yang dibuktikan oleh defendan hanyalah bahawa plaintif telah memberi pinjaman kepada beliau dan abang beliau sahaja. Akan tetapi, dua transaksi pinjaman wang oleh plaintif tersebut tidaklah bermakna plaintif telah menjalankan perniagaan "moneylending" atau menunjukkan terdapatnya suatu takat sistem dan kesinambungan dalam transaksi pinjaman wang oleh plaintif. (perenggan 11 & 12)

(5) Defendan terikat di bawah s. 71 Akta Kontrak untuk membayar balik pinjaman. Pinjaman mengandungi terma "bayaran akan dibuat dalam masa terdekat" sekaligus menjadikannya suatu pinjaman yang bukan "gratuitous". Defendan juga telah menerima manfaatnya, dan oleh itu berkewajipan untuk membuat pembayaran balik kepada plaintif. Jika sekalipun mahkamah bersetuju bahawa Perjanjian adalah bercanggah dengan Akta 1951, defendan masih terikat dengan s. 66 Akta Kontrak dan perlu memulangkan kembali kepada plaintif wang berkenaan kerana ia adalah wang yang diterima dan dimiliki. (peranggan 15 & 16)

Kes-kes yang dirujuk:

Larut Matang Supermarket Sdn Bhd v. Liew Fook Yung [1994] 1 LNS 176 HC (dirujuk)

Muhibbah Teguh Sdn Bhd v. Yaacob Mat Yim [2005] 4 CLJ 853 HC (dirujuk)

New Kok Ann Realty Sdn Bhd v. Development & Commercial Bank Ltd New Hebrides (In Liquidation) [1986] 1 LNS 30 SC (dirujuk)

Wong Kim Fatt v. Yong Kwet Yin [1996] 1 BLJ 444 HC (dirujuk)

Yeep Mooi v. Chu Chin Chua & Ors [1960] 1 LNS 169 FC (dirujuk)

Perundangan yang dirujuk:

Contracts Act 1950, ss. 66, 71

Moneylenders Act 1951, s. 2

Kaunsel:

Bagi pihak plaintif - A Sethu; T/n A Sethu

Bagi pihak defendan - Lawrnee Gnanapragasam; T/n Rahim & Lawrnee

Dilaporkan oleh Wan Sharif Ahmad